Kardeşim Öldü

Alana doğru yürüdük. Önce pek kalabalık değildik. Oradaydım, orada dört bir yandan gelen konuşmaları dinliyor
gidip aldığım pankartı tutuyordum. Hepimiz Ermeniyiz Hepimiz.
Hepimiz insanız demek istiyordum, sabahları oynayan çocuklarını seyreden, gönençle ekmeğini taştan çıkaran, şikayet etmeyen, gülmeyi unutmamış ve birbirinin ciğerlerinde kan banyosu yapmayan ehil insanlarız. Mahallemizde nice deliler oldu, her zaman bize karşı diyecek bir şeyleri bulunan hasımlarımız oldu ama hiç bir tabancanın elde nasıl durduğunu bilmeyiz. Binlerce yıl, birbirine karışmış onca ırktan sonra, artık sadece insan olana dek üzerimizdeki tüm elbiselerden kurtulana dek soyunacağız.
Aynada gördüğümüz kişi nihayet kendi yüzümüz olana dek. İktidar bir elimizde tek taş siyanür olacak, onu da biz içeceğiz. Ağusu sadece bileni kavuran bu deli halimizle, güneşi ilk kez bir daha göreceğiz. Başkalarına değil kendimize soracağımız ilk soruyla belki bir taş oynayacak yerinden, çokluğumuzdan, her emre boyun eğip yaşayıp gitmeden bir dakikalığına ara verip, üzerimizde belirecek bir aydınlığın şahidi olacağız. Kadınlık, erkeklik, aitlik nişanlarımızı bir kenara koyup ilk kez birbirimize bakacağız. Sloganlar atılmaya başlandı, şiddetin her türünü öğrenmiştim, buna diyalektik diyenler vardı. Evrimini durdurmuş ve rakı masalarında öne kaykılıp, biz o zamanlar bu ülkede sosyalizmi tek başına savunduk derken kimbilir hangi payeden kendine pay almaya
çalışan nice angutlarla içmişliğim vardı. Kendi boktan kişiliklerine zerre ellemeyen, ama dünya meseleleri karşısında cevval nice müsvedde ile bir arada bulundum.
Dengesi bozulmuş kış göğünde güneş parlıyordu, yürümeye başladık. Onca okumuş insan bir araya gelmiştik, sayımız giderek artmıştı. Kardeşim vasiyyet etmiş, cenazemde slogan atmayın diye. Dört bir yandan bağrılıyordu. Bir zamanların Heteredoks rahiplerini andım her tür iktidardan arınmak için nasıl çaresiz bir isyanda çoluk çocuk katledildiklerini. Kim içine bağırıyordu? Herkesin derdi dışarda, dışarda bir alan kapmakta. Benim canımdan canı aldılar. Kardeşim öldü. Burda olsa ne güzel ağız dalaşı yapardık belki, belki sarılır ağlar eski aşklarımızdan bahsederdik, aklımıza akıl katardık, ömrümüzde bir mucizeyi paylaşırdık, konuşurduk uzun uzun. Canımın yarısı kızım hastaydı ben yanına gidememiştim, canımın diğer yanını vurdular. Serde delikanlılık vardı onca slogana inat kardeşim öldü diyemedim, bir desem ağlamaya başlayacaktım.
Linda, Eso, Mehmet, daha tanımadığım tüm karındaşlar, başımız sağolsun.
Kardeşimiz öldü.